اين ملات قرار است به عنوان ملاتي جايگزين با بسياري از ملاتهاي مورد استفاده امروزي مطرح شود تا هم از مضرات زيست محيطي توليد و استفاده سيمان بكاهد و هم در مرمت بناهاي تاريخي و يا ساخت سازه هاي جديد مورد استفاده واقع شود. زيان هايي كه استفاده از سيمان در مرمت بناهاي تاريخي بر اين آثار ارزشمند دارد بر مرمت كاران و متخصصان اين حوزه آشكار است. از طرفي توليد جهاني سيمان حدوداً 6/1 ميليارد تن در سال است كه طي فرايند كلسينه كردن سنگ آهك، به منظور توليد اكسيد كلسيم و دي اكسيد كربن به ازاي توليد هر تن كلينكر سيمان تقريبا 97/0 تن CO2 توليد ميشود و براي توليد هر تن سيمان حدودا 900 كليوگرم كلينكر مورد نياز است. بنابر اين مي توان گفت كه صنعت سيمان جهاني سالانه حدود 4/1 ميليارد تن CO2 توليد مي كند كه اين مقدار حدوداً شش درصد از كل توليد سالانه CO2 به دست بشر است. از اين رو پيدا كردن جايگزين مناسب براي سيمان امري ضروري است. ضرورت توليد و بهينه سازي خواص اين ملات بر پايه مشاهدات علمي در كشورهاي ديگر كاملا محرز است. اهم موارديكه ميتوان در اين خصوص بيان نمود عبارتند از 1- به روزرساني ملات ساروج با مصالح امروزي و بازگرداندن آن به چرخه توليد و استفاده مجدد در كارهاي ساختماني و مرمتي 2- ساخت و فراوري اين ملات دركارهاي مرمتي به جاي ملات هاي سيماني مهترين درصد اختلاط بين طرح اختلاط هاي قديمي و جديد مربوط ميشود به شرايط آب و هوايي و همچنين نوع مواد مصرفي در گذشته و حال. آنچه از لحاظ تكنيكي در اين مبحث جاي دارد مقدار نسبت آب به سيمان يا بعبارتي W/C ميباشد كه بايستي در يك حد بهينه مورد توجه قرار گيرد. اين نسبت به همراه نسبت استاندارد كالك Calc Standard باعث ميشود كه مقدار توليد آهك آزاد تحت كنترل باشد و خطري احتمالي را در اينده در بر نداشته باشد. درصدهاي اختلاط در اين مرحله بر اساس آزمون هاي متوالي انجام گرفته كه نشان دهنده بيشترين مقاومت در ساختار مكعب هاي استاندارد ساخته شده بوده است.